Reklama

Druga kadencja abp. Michalika

Metropolita przemyski abp Józef Michalik został wybrany na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski.
Tym samym rozpoczął drugą - pięcioletnią kadencję na tym stanowisku. Biskupi wybrali także wiceprzewodniczącego Episkopatu - został nim ponownie metropolita poznański abp Stanisław Gądecki

Niedziela Ogólnopolska 12/2009, str. 10-11

Abp Józef Michalik - przewodniczący KEP
Artur Stelmasiak

Abp Józef Michalik - przewodniczący KEP<br>Artur Stelmasiak

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ten wybór nie zaskoczył

Marcin Przeciszewski prezes KAI
Abp Józef Michalik jest człowiekiem budującym jedność, umiejącym prowadzić dialog z różnymi nurtami w Kościele. Zresztą uczył się tego bezpośrednio u boku Jana Pawła II jako sekretarz Papieskiej Rady ds. Świeckich, która współpracowała z różnorodnymi nurtami w Kościele powszechnym. Jest to także biskup o radykalnie ewangelicznych poglądach. Umie otwarcie i bezkompromisowo bronić stanowiska moralnego Kościoła. A to Kościołowi jest bardzo potrzebne wobec takich wyzwań, jak: powszechna laicyzacja, spadek powołań kapłańskich, problemy bioetyczne.
Ten wybór mnie nie zaskoczył. Spekulacje w mediach wynikały z tego, że nie było wiadomo, czy abp Michalik przyjmie wybór. Gdyby nie przyjął, trzeba by było szukać innych nazwisk. Natomiast w Kościele naturalną rzeczą jest, że jeżeli ktoś dobrze pełni pierwszą kadencję, to wybiera się go na drugą.

Reklama

Wybór przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski to najważniejsze personalne decyzje 347. Zebrania Plenarnego KEP, które odbywało się w dniach 10-11 marca w Warszawie. Na początku obrad abp Michalik podkreślił, że funkcja przewodniczącego „uczy odpowiedzialności już nie tylko za relację do własnej diecezji i Kościoła, ale także za obraz Kościoła w Polsce i Europie”. Biskupów poprosił, aby w głosowaniu nie brali go pod uwagę. Jednak wbrew temu abp Michalik znalazł się w gronie 14 kandydatów zgłoszonych przez biskupów w pierwszej turze głosowania. Do drugiej tury przeszło 6 biskupów i wśród nich był abp Michalik. Oprócz niego - jak dowiedziała się KAI - w finałowej szóstce znaleźli się również (w kolejności alfabetycznej): bp Ignacy Dec, kard. Stanisław Dziwisz, abp Stanisław Gądecki, abp Sławoj Leszek Głódź i abp Kazimierz Nycz. Głosowało 92 biskupów. Największą liczbę głosów otrzymał abp Michalik. Oznacza to, że Metropolita Przemyski został ponownie wybrany na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. Wyniki ogłosił biskupom prowadzący wybory prymas Polski kard. Józef Glemp. On również zapytał abp. Michalika, czy przyjmuje wybór. Ten, po namyśle, zaakceptował wolę biskupów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wsłuchiwanie się w znaki czasu

- Państwo są pewnie równie jak ja rozczarowani tą okolicznością - mówił później dziennikarzom na konferencji prasowej nowy-stary przewodniczący KEP. Dodał, że psychicznie był nastawiony tylko na jedną 5-letnią kadencję i nawet wywiózł już część swoich rzeczy z Warszawy. - Są jednak takie sytuacje, szczególnie w życiu kapłańskim, że człowiek musi wbrew sobie podjąć kolejne wyzwanie, mimo przekonania, że ktoś inny mógłby to robić lepiej i skuteczniej. Musiałem więc wycofać swoją prośbę o niebranie mnie pod uwagę przy wyborach. A resztę zostawiam Bogu i ludziom - stwierdził abp Michalik.
Pytany o najważniejsze wyzwania, które stoją przed Kościołem w Polsce, Przewodniczący Episkopatu zaznaczył, że trzeba dobrze nasłuchiwać i wypatrywać znaków czasu, ponieważ znaki czasu są znakami Opatrzności danymi ludziom. Ważną rzeczą jest również wrażliwość na człowieka, z czym wiąże się otwartość na problemy społeczne. - Nie wolno nam przeoczyć tego, że w Polsce mamy wielki kryzys moralny i wiele afer, których wykrycie mogłoby rozwiązać problemy zadłużenia narodowego, a wobec których wszyscy są bezsilni. Ale dla mnie to nie jest problem fałszywej ekonomii, tylko chorego systemu moralnego - mówił abp Michalik. Dodał, że zadaniem Kościoła nie jest zwyciężać, tylko głosić prawdę i otwierać ludziom oczy.
Przewodniczący Episkopatu odniósł się także do treści watykańskiego dokumentu, będącego odpowiedzią na raport Komisji Historycznej badającej przechowywane w IPN materiały o polskich biskupach. Stolica Apostolska przyjęła do wiadomości efekty tej pracy i nie znalazła żadnych racji, żeby w jakiś sposób interweniować. Abp Michalik nawiązał także do problemów, jakich doświadczył w związku z fikcyjnym zarejestrowaniem go przez SB. - Byliśmy kategorią ludzi, która była na celowniku ówczesnych władz. Przecież nie można było traktować ich jak podludzi. Trzeba było rozmawiać z nimi kulturalnie. Tak nas uczono w seminarium i tak chyba ktoś Inny, w Ewangelii, kazał traktować ludzi różnych poglądów. A potem nagle okazuje się, że rozmowy były relacjonowane tak, jak ten ktoś chciał. Jeżeli jego głos jest ważny, to i opinia samego zainteresowanego powinna być brana pod uwagę - mówił abp Michalik.
Metropolita Przemyski zaznaczył także, że chciałby, aby podczas jego drugiej kadencji przewodniczącego było w Polsce więcej wierności Bogu, zrozumienia między ludźmi i wrażliwości na drugiego człowieka, a mniej kłamstwa i brutalności.
Wyniki wyborów na przewodniczącego świadczą o dojrzałości Konferencji Episkopatu - tak ponowny wybór abp. Michalika ocenił metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz. Jego zdaniem, pierwsza kadencja abp. Michalika i abp. Gądeckiego wykazała, że prowadzą oni Konferencję w taki sposób, iż działania Episkopatu mają odniesienie do życia w Polsce. - Było to więc uznanie dla poprzedniej kadencji - podkreślił kard. Dziwisz w wypowiedzi dla KAI.

Kryzys - bo człowiek porzucił prawdę

Nie tylko wybory przewodniczącego i jego zastępcy były treścią zebrania biskupów. Dużo uwagi poświęcono także kryzysowi. Biskup tarnowski Wiktor Skworc stwierdził, że słowo „kryzys” jest jednym z najczęściej powtarzanych obecnie słów. - Przyczyną kryzysu jest porzucenie przez człowieka prawdy jako zasady życia społecznego i gospodarczego - przekonywał bp Skworc. Podkreślił, że wobec tego zjawiska Kościół przypomina i głosi postulat solidarności. - Apelujemy do pracodawców: przedsiębiorstwa są odpowiedzialne nie tylko za produkcję, zysk, ale także za kapitał ludzki. Z kolei do pracobiorców apelujemy o współdziałanie w przezwyciężaniu skutków kryzysu. Trzeba minimalizować społeczne skutki kryzysu i w to działanie Kościół się włączy - mówił bp Skworc.
Biskupi zwrócili się do wspólnot parafialnych, ruchów i stowarzyszeń katolickich z prośbą o konkretną pomoc wszystkim osobom dotkniętym skutkami kryzysu. „Jest on również czasem próby i wezwaniem do osobistego umiaru i solidarności, do dzielenia się chlebem i otoczenia pomocą wszystkich potrzebujących, by nikt nie był opuszczony i pozostawiony samemu sobie” - czytamy w końcowym komunikacie.
Tematem obrad były również sprawy bioetyczne, przygotowania do 30. rocznicy pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, troska o powołania kapłańsko-zakonne. Specjalnym gościem był Kiko Argüello, inicjator Drogi Neokatechumenalnej. Na zakończenie obrad biskupi wydali specjalne oświadczenie (tekst w ramce u góry).

2009-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Ambroży obrońca Bożego Prawa

Niedziela łowicka 49/2002

[ TEMATY ]

święty

św. Ambroży

pl.wikiepdia.org

7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.

Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie. W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację. W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu. Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn. Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską. Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich. Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania. Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania. Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego. Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
CZYTAJ DALEJ

Nakazane święta kościelne w 2025 roku

Publikujemy kalendarz uroczystości i świąt kościelnych w 2025 roku.

Wśród licznych świąt kościelnych można wyróżnić święta nakazane, czyli dni w które wierni zobowiązani są do uczestnictwa we Mszy świętej oraz do powstrzymywania się od prac niekoniecznych. Lista świąt nakazanych regulowana jest przez Kodeks Prawa Kanonicznego. Oprócz nich wierni zobowiązani są do uczestnictwa we Mszy w każdą niedzielę.
CZYTAJ DALEJ

Józef Wilkoń od drewnianych pastuszków apeluje o… zgodę narodową!

2025-12-07 18:02

[ TEMATY ]

dr Milena Kindziuk

Red

Kościół pokamedulski na warszawskich Bielanach, druga niedziela Adwentu. Trwa Msza odprawiana przez biskupa Michała Janochę. W prezbiterium – istna arka Noego: osły, woły, kury, ryby.... Pastuszkowie z tobołkami oraz inne rzeźby autorstwa Józefa Wilkonia. Blisko ołtarza żłóbek z sianem – jeszcze pusty, obok postacie Maryi i Józefa.

Drewniane figury zostały odrestaurowane, był to ich pierwszy publiczny pokaz, teraz trafią na swoje miejsce, wyznaczone im ćwierć wieku temu przez ks. Wojciecha Drozdowicza: do słynnej szopki przy bielańskim kościele, nieopodal UKSW.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję