W uroczystość Objawienia Pańskiego - 6 stycznia 2008 r. w kapucyńskim kościele Matki Bożej Łaskawej w San Giovanni Rotondo Mszę św. wieczorną celebrował abp Domenico D’Ambrosio, miejscowy ordynariusz, który od 8 marca 2003 r., a więc od 5 lat, jest przewodniczącym Dzieł Pomocy Ojca Pio, czyli Fundacji „Dom Ulgi w Cierpieniu”, i dyrektorem generalnym „Grup Modlitwy”. Na zakończenie Mszy św. Ksiądz Arcybiskup podał komunikat, który sformułował następująco: - W tej chwili, gdy dobiegła końca uroczysta liturgia Eucharystii Objawienia Pańskiego w tutejszym sanktuarium, pragnę wam tu obecnym, wszystkim czcicielom św. Ojca Pio, podać radosną wiadomość, że otrzymałem dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych i zgodę odpowiednich władz na przeprowadzenie ekshumacji doczesnych szczątków ciała św. Ojca Pio w celu kanonicznego zbadania ich stanu, zabezpieczenia dla optymalnego ich przechowywania i ukazania ich ludowi.
Radosna wiadomość wywołała żywiołową reakcję i aplauz zgromadzonych. Abp D’Ambrosio zaznaczył, że fakt ten ma nam „pomóc w odkryciu piękna świętości, które Pan objawia w swoich sługach i przyjaciołach, w wyzwoleniu energii dla podjęcia trudu dochowania większej wierności i kształtowania osobistego podobieństwa do Jezusa Chrystusa, który został ukrzyżowany dla naszego zbawienia”.

Ojciec Pio

Francesco Forgione, przyszły Ojciec Pio, urodził się w Pietrelcinie k. Benewentu 25 maja 1887 r. Był czwartym dzieckiem małżeństwa Marii Giuseppy Di Nunzio i Grazio Forgione. W 16. roku życia wstąpił do Zakonu Kapucynów prowincji Foggia. 10 sierpnia 1910 r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze w Benewencie. Od początku był chory i słabowity. W 1916 r. Ojciec Pio przybył tymczasowo - jak wówczas mówiono - do XVI-wiecznego konwentu w San Giovanni Rotondo. 20 września 1918 r. w czasie modlitwy przed Ukrzyżowanym otrzymał znamiona Męki Pańskiej. Zarówno klasztor, jak i kościół Kapucynów w San Giovanni Rotondo stały się miejscem niezliczonych pielgrzymek penitentów, którzy słysząc o niezwykłym i charyzmatycznym zakonniku, szukali u niego rozwiązania życiowych problemów. Pragnęli także zobaczyć na własne oczy, jak wygląda stygmatyzowany Kapucyn, uczestniczyć we Mszy św. przez niego sprawowanej i wyspowiadać się u niego. Na kilka miesięcy przed śmiercią, ku ogólnemu zdumieniu, zaczęły się goić rany jego stygmatów, które ostatecznie zanikły. Po śmierci, która nastąpiła w nocy rozpoczynającego się dnia 23 września 1968 r., ruch pielgrzymkowy wzmógł się jeszcze bardziej.

San Giovanni Rotondo

Dzisiaj San Giovanni Rotondo to miejsce szczególne na mapie pielgrzymkowej Kościoła. Ten uroczy zakątek południowych Włoch ściąga corocznie coraz większe rzesze pobożnych pielgrzymów. Tutaj w niewielkim kościółku Kapucynów znajduje się sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, której obraz l lipca 1959 r. został ozdobiony koronami papieskimi, i miejsce kultu św. Ojca Pio. To tutaj, w miejscowym klasztorze, większą część życia spędził, modląc się, cierpiąc i pracując, niezwykły zakonnik i kapłan - Ojciec Pio z Pietrelciny, który dokładnie przez pół wieku w sposób widzialny doświadczał w swoim ciele cierpień Męki Pańskiej. W krypcie pod zakrystią i prezbiterium 26 września 1968 r. złożono ciało człowieka, który już za życia był uważany za świętego. Przez 52 lata w tutejszym klasztorze Kapucynów kształtowało się jego pełne znaków i cudów życie. Napisano o nim wiele książek, ukazują się one także w Polsce; publikowane są jego pisma, a w 2000 r. na polskim rynku wydawniczym pojawił się dwumiesięcznik „Głos Ojca Pio”.

W drodze na ołtarze

Kult Ojca Pio szerzą pomnikowe, właściwe mu dzieła, a mianowicie ogromny szpital nazwany przez niego Domem Ulgi w Cierpieniu, gdzie chory czuje się jak w domu i gdzie jest leczony cały człowiek, oraz Grupy Modlitwy, których zarejestrowana liczba przekracza 3 tys. W Polsce jest około 200 Grup Modlitwy (najwięcej w świecie po Włoszech); powstają różnego rodzaju inicjatywy społeczne, aby - w duchu Ojca Pio - nieść ulgę chorym i cierpiącym.
Rozpoczęty wkrótce po śmierci proces kanonizacyjny zakończył się beatyfikacją Ojca Pio 2 maja 1999 r. i kanonizacją 16 czerwca 2002 r. Obie uroczystości sprowadziły do Rzymu nieprzeliczone, rekordowe jak na tego typu uroczystości, rzesze wiernych. W tym roku 23 września minie 40 lat, gdy Ojciec Pio w opinii świętości odszedł do Pana po wieczną nagrodę. Władze kościelne zezwoliły na zbadanie stanu relikwii Świętego, zabezpieczenie ich i ukazanie wiernym dla publicznej czci.

Otwarcie grobu

Wiadomość o otwarciu grobu i ukazaniu ciała Ojca Pio wzbudziła dyskusje i napięcia. Jedni byli wprost zachwyceni, że będzie sposobność zobaczenia Ojca Pio w jego śmiertelnym ciele (coraz mniej jest tych, którym dane było widzieć go za dni życia doczesnego), inni natomiast wyrażali stanowczy sprzeciw, obawiali się bowiem, że Ojciec Pio może być przeniesiony w inne miejsce, choćby do ogromnej nowoczesnej bazyliki noszącej jego imię w San Giovanni Rotondo. Jako argument przytaczali słowa samego Ojca Pio: „Chcę być pochowany w ziemi, jak każdy chrześcijanin”. Kiedy na parę tygodni przed śmiercią dowiedział się, że dla niego jego współbracia kapucyni szykują kryptę pod kościołem, miał odpowiedzieć: „Po co? Pochowajcie mnie w ziemi! Chcę być pochowany w ziemi!”. Choć taka była jego wola, z pokorą zgodził się na pochówek w krypcie pod kościołem.
Rekognicja relikwii świętych - zbadanie ich stanu, ukazanie ich do publicznej czci nie jest czymś niezwykłym w dziejach Kościoła. Kościół przez ten akt chce wyrazić uwielbienie Bogu, który jest Święty i który w ludziach objawia siebie samego. Ileż przeżyć mają ci, którzy nawiedzają groby Apostołów w Rzymie, modlą się w tunelach katakumb czy w Koloseum, uczestniczą w uroczystości ukazania w neapolitańskim relikwiarzu krwi św. Januarego, odwiedzają Asyż ze św. Franciszkiem i św. Klarą, św. Ritę w Cascii, św. Antoniego i św. Leopolda w Padwie.
W komunikacie komisji do zbadania relikwii św. Ojca Pio z dnia 3 marca br. podano informację, że 28 lutego br. (w czwartek), w późnych godzinach wieczornych, w obecności członków wspomnianej komisji, 5 świadków pogrzebu Ojca Pio (26 września 1968 r.), postulatora generalnego Zakonu Kapucynów, współbraci z przełożonym generalnym, prowincjałem i gwardianem na czele, władz miasta i zaproszonych gości, m.in. cudownie uzdrowionych za jego przyczyną Consiglii De Martino i Matteo Colelli (cuda ich uzdrowienia uznano w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym), odsunięto nagrobkową płytę marmurową i wydobyto trumnę z ciałem św. Ojca Pio. W niedzielę 2 marca br. późnym wieczorem otwarto trumnę zawierającą jego ciało. Zachowało się ono - mimo upływu 40 lat od śmierci - w bardzo dobrym stanie. Zdjęto wieko z trumny i przez szybę, zainstalowaną w trumnie po śmierci, obecni mogli zobaczyć śmiertelne szczątki Ojca Pio.
Krypta, w której w 1968 r. pochowano Ojca Pio, będzie zamknięta do 24 kwietnia br. Trwają prace badawcze nad stanem relikwii, ich zabezpieczeniem i przygotowaniem do uroczystego wystawienia w urnie. Uroczystości otwarcia krypty i rozpoczęcia oddawania publicznej czci ukazanym w krypcie relikwiom 24 kwietnia ma przewodniczyć kard. José Saraiva Martins - prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Abp D’Ambrosio zaznaczył, że nie jest wykluczone, iż w czasie wystawienia relikwii sanktuarium św. Ojca Pio nawiedzi Ojciec Święty Benedykt XVI. Sam Papież w rozmowie z abp. D’Ambrosio 14 października 2006 r., na audiencji dla pielgrzymki do Rzymu Grup Modlitwy Ojca Pio i z okazji 50-lecia istnienia szpitala Dom Ulgi w Cierpieniu, wyraził swoje pragnienie odwiedzenia grobu Ojca Pio.

Wystawienie relikwii

W tym roku czciciele Świętego Stygmatyka z San Giovanni Rotondo dzięki aktowi zbadania i wystawienia jego relikwii będą mieli okazję oddania im czci, podziękowania Dobremu Bogu za to, że - jak to wyraził sługa Boży Jan Paweł II - „Pan dał nam tak drogiego Ojca, że dał go naszemu tak udręczonemu wiekowi, naszemu pokoleniu” (23 maja 1987 r.). Dzisiaj, w czasie Wielkiego Postu i Wielkanocy, przez znak ukazania Ojca Pio w jego śmiertelnych szczątkach Pan kieruje wezwanie do podjęcia trudu tworzenia nowego życia w Chrystusie Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Ojciec Pio niech i dzisiaj - jak powiedział Ojciec Święty Jan Paweł II w homilii podczas Mszy św. beatyfikacyjnej - „zadziwi świat swoim chrześcijańskim życiem i wiarą”, a pobożni pielgrzymi, a także wątpiący, niedowiarkowie, żyjący tak, jakby Boga nie było, niech choć w martwym jego ciele zobaczą „żywy obraz Chrystusa cierpiącego i zmartwychwstałego”. Czy to nie jest wymowne, że w ciągu dni doczesnego życia Ojciec Pio był „opieczętowany cierpieniem”, a w ową noc śmierci jego ciało, jego twarz - jak mówili świadkowie - rozpromieniły się? Zaznaczył to Ojciec Święty w homilii podczas Mszy św. beatyfikacyjnej: „Jego ciało naznaczone stygmatami było świadectwem głębokiej więzi między śmiercią a zmartwychwstaniem, cechującej tajemnicę paschalną”. Ojciec Pio, obdarowany niezwykłymi charyzmatami, doświadczony wielkimi cierpieniami fizycznymi i duchowymi, głosi, że trzeba je przyjąć w duchu wiary, że trzeba je potraktować jako „tygiel oczyszczenia i stopniowego upodabniania się do Chrystusa, pogłębienia autentycznej świętości”, gdyż - według jego powiedzenia - „Kalwaria jest górą Świętych” (2 maja 1999 r.).

Pielgrzymka kapucyńska

W dniach 25 kwietnia - 4 maja 2008 r. zaplanowano pielgrzymkę z Krakowa do Rzymu, mającą na celu nawiedzenie rzymskich bazylik, grobów świętych Apostołów Piotra i Pawła, Pompei, Pietrelciny, grobu sługi Bożego Jana Pawła II, San Giovanni Rotondo. Według naszego programu, nawiedzenie sanktuarium Ojca Pio wypadło na 2 maja, czyli w 9. rocznicę beatyfikacji Ojca Pio. W związku z uroczystościami uczczenia relikwii św. Ojca Pio nadeszła wiadomość, że trzeba wcześniej rezerwować i Mszę św. w tamtejszym kościele, i nawiedzenie krypty z uczczeniem relikwii. Wyznaczono nam Mszę św. na godz. 9.30 w kościele Matki Bożej Łaskawej, a uczczenie relikwii - na godz. 11.00. Czyż nie jest wymowne to, że właśnie o tej porze przypadnie dokładnie rocznica nie tylko dnia, ale i godziny beatyfikacji Ojca Pio?!