Oaza Dzieci Bożych

Dla najmłodszych Ruch Światło-Życie organizuje turnusy Dzieci Bożych (ODB). - Każdy na Oazie znajdzie coś dla siebie. Jedni chcą poznać jak najwięcej znajomych, są bardziej śmiali i lubią zabawę - podkreśla Iza Jajko z parafii Stale. Wtóruje jej Jarek Flis z Kurzyny: - Najbardziej cieszy mnie, gdy mogę pograć w piłkę z animatorami. - Inni szukają wyciszenia i pobycia sam na sam z Bogiem - zauważa an. Justyna Koza z Ulanowa.
Turnusy ODB wymagają bardzo dużego zaangażowania od opiekunów. An. Tomasz Bździkot z Majdanu Królewskiego podkreśla: - Trzeba mieć zawsze dzieci na oku, bo animator czy moderator pełni rolę rodzica. S. Elżbieta Maciejko ze Wspólnoty Dziewiczej Matki Boga mieszkająca w Ulanowie dodaje: - Jako moderacja mamy pobudzać animatorów i przypominać im o współodpowiedzialności za uczestników. - Między animacją, a moderacją są natomiast ci, którzy przygotowują się do kapłaństwa i odbywają na oazie swoistą praktykę duszpasterską - podkreśla kl. Piotr Wilk z Majdanu Królewskiego. - Chcemy dla siebie i dzieci stworzyć Bożą rodzinę - konkluduje ks. Mariusz Pyryt.

Oaza Nowej Drogi (OND)

- W związku z reformą w edukacji, związaną z powstaniem klas gimnazjalnych, Ruch oazowy wyszedł naprzeciw temu i wypracował 3-letni system formacyjny nazwany „Oazą Nowej Drogi” (OND) - tłumaczy ks. Adam Lechwar, moderator z Olchowej, dodając, że w naszej diecezji uczestnikami OND mogą być uczniowie po VI klasie szkoły podstawowej i po I klasie gimnazjum.
Tematyką poszczególnych stopni OND jest odkrywanie siebie, budowanie relacji, czyli odkrywanie Boga i drugiej osoby, oraz budowania wspólnoty. An. Małgorzata Biesiadecka z parafii Majdan Królewski tłumaczy: - Chcemy przybliżyć uczestnikom Boga i pokazać jakie jest wspaniałe życie z Nim w duchu nowej kultury. Wtóruje jej an. Maria Kuleńska z tej samej parafii, podkreślając, że na oazie tworzymy wspólnotę uczniów Chrystusa, która gromadzi się przy Jego stole.
Odpowiedzialność za funkcjonowanie turnusu to rola moderatorów. Ks. Łukasz Szewczyk wyjaśnia: - Razem z ks. Pawłem Laskiem koordynujemy działania animatorów oraz pracujemy nad tym, by nasza wspólnota stawała się jednością.
Nieocenioną pomocą moderatorów są animatorzy. Na ich barkach spoczywa ciężar pracy nad małymi zastępami. - Podstawowym zadaniem animatora jest opieka nad grupą, prowadzenie spotkań, pełnienie roli starszego brata, służenie pomocą w każdej chwili - tłumaczy an. Michał Stępak z Jeżowego. An. Ola Moskal z Niska dodaje: - Do prowadzenia spotkań w grupach mamy przygotowane specjalne konspekty, na podstawie których rozważamy Pismo Święte, rozmawiamy o życiu człowieka kroczącego drogą Chrystusa. Spotkania w grupach to rozmowa, a nie monolog animatora. Sama korzystam i ubogacam się na takich spotkaniach.
Nie można wyobrazić sobie grupy oazowej, która nie śpiewa. I tu trzeba cenić posługę muzyczną. Posługująca w Wisłoku an. Kasia Łatka z Sandomierza mówi: - Zadaniem animatora muzycznego jest prowadzenie śpiewu podczas Mszy św. oraz innych punktów programu.
Swoimi spostrzeżeniami na temat pobytu na OND w Wisłoku dzielą się uczestniczki, które przyjechały z parafii Dwikozy i po raz trzeci uczestniczący w rekolekcjach oazowych. Natalia Bukała i Beata Ciszkiewicz. Podkreślają: - Mamy przy szkole, w której mieszkamy, plac zabaw. Chętnie z niego korzystamy. Wzięliśmy udział w pieszym rajdzie do Komańczy, gdzie więziony był kard. Stefan Wyszyński, odwiedziliśmy też pustelnię św. Jana z Dukli.
Natomiast uczestnicy z Olchowej, wymieniając poszczególne punkt dnia, wspominają o wesołych jego elementach: - W czasie pogodnych wieczorów możemy wspólnie bawić się, lepiej poznawać, ponieważ wszyscy zaangażują się w te zabawy - opowiada Aldona Piędel z Jeżowego. Wiktor Ordon z Tarnowskiej Woli zauważa walory szkoły liturgii, natomiast Marta Rokita z Ćmielowa chwali „Wyprawę otwartych oczu”, podczas której nauczyła się dostrzegać dzieła Boże w przyrodzie.

Pierwszy stopień Oaza Nowego Życia (ONŻ)

- Stopień pierwszy jest najbardziej podstawowy. Ma otworzyć uczestnikom oczy na obecność Boga w ich życiu - podkreśla moderatorka Małgorzata Graczak z Waśniowa. Często przyjeżdżają osoby, które pierwszy raz spotykają się z oazą i chcą przeżyć w ciekawy sposób wakacje. Ks. Emil Hapak, prowadzący turnus w Ropience, zaznacza: - W czasie turnusu chcemy doprowadzić uczestników do odkrycia Chrystusa i świadomego opowiedzenia się za Nim, czyniąc Go w życiu osobistym Panem i Zbawicielem. Nie jest to łatwe w codziennym życiu, dlatego zachęcamy uczestników i animatorów, aby się za siebie wzajemnie modlili. Jak podkreśla an. Anna Sroka z Daromina: -Jest to stopień ewangelizacyjny. Chcemy przekazać uczestnikom, że Bóg ich kocha. Wcześniej tego sami doświadczyliśmy i dlatego dzielimy się tym z innymi. Każdy, kto świadomie opowiedział się za Jezusem potwierdza to własnym życiem i codziennym postępowaniem. Na zakończenie rekolekcji w wypowiedziach wielu uczestników można usłyszeć, że naprawdę doświadczyli obecności Boga w modlitwie, ale również w spotkaniu z innymi ludźmi.

Drugi stopień ONŻ

- Tematyka drugiego stopnia skupia się na wyjściu, które jest rozumiane w dwojaki sposób: jako wyjście Izraela z niewoli egipskiej i nasze wyzwolenie z niewoli grzechu - definiuje an. Bernadetta Baran z Przyszowa. Potwierdza to an. Basia Wlezień z Rudnika dodając: - W tym wychodzeniu z grzechu kroczymy za Chrystusem w liturgii. Ona pomaga nam w naszym wyjściu z grzechu - exodus.
Wyjaśniając to trudne zagadnienie ks. Łukasz Rogala, moderator prowadzący turnus w Skorodne, mówi: - Przez liturgię odkrywamy obecność Boga we współczesnym świecie. Tak chcemy pomóc uczestnikom w odkryciu potrzeby wychodzenia z własnej niewoli, jaką jest grzech.
Ktoś, kto przeżył pierwszy stopień, na pewno nie musi się martwić tym, że niczego nowego się nie dowie i niczego nie doświadczy na drugim stopniu. Jak podkreśla Rafał Dziewic z parafii Spie: - Każdego dnia uczestniczymy w celebracji, czyli rozważaniu Słowa Bożego. Słuchamy, co chce nam Bóg powiedzieć.
- Aby dobrze i owocnie przeżyć ten stopień trzeba przez cały rok na swojej parafii uczestniczyć w rozważaniach i celebracjach oazowych przykazań, czyli odbyć 10 kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej, inaczej zwanych Drogowskazami Nowego Człowieka - podkreśla Rafał Jakubiec z Janowa Lubelskiego. Powaga tego stopnia, skupienie się na Piśmie Świętym, wejście w liturgię Kościoła, to elementy, które budują wiarę nas młodych - mówi janowianka Aleksandra Rawska, natomiast Maria Kozłowska z Chwałowic dodaje: - Na oazie jest też budowanie nie tylko ducha, ale troska o ciało. Jest więc sport, śpiewamy, bawimy się, wychodzimy czasem w góry. W niedzielę powędrowaliśmy na Mszę św. do oddalonych o 6 km Lutowisk. Tereny wokół nas są przepiękne.

Trzeci stopień ONŻ

- Aby przyjechać na trzeci stopień oazy trzeba wcześniej przeżyć dwa poprzednie - wyjaśnia Adrian Turek z Serbinowa.
- Trzeba też uczestniczyć w formacji rocznej, czyli cotygodniowych spotkaniach w swojej parafii - wtóruje mu Kasia Lis z tej samej parafii. - Ktoś, kto tak żyje Ruchem może owocnie przeżyć rekolekcje trzeciego stopnia.
Najbardziej pasującym miejscem do przeżycia III stopnia w naszej diecezji jest Sandomierz. Krzysztof Kiszka z Janowa Lubelskiego podkreśla: - Codziennie modlimy się w innym kościele, a przez to poznajemy poszczególne bazyliki w Rzymie, łącząc się z tymi, którzy przeżywają oazę w tym mieście.
- Chcemy odnajdywać swoje miejsce w Kościele, dlatego uwrażliwiamy uczestników, aby przeżywając rekolekcje myśleli o włączeniu się w posługę w diakoniach - mówi an. Angelika Nowak, studentka z Krakowa. - Jeden z uczestników mówił mi, że jadąc tu myślał, że niczego nowego nie odkryje i przeżył poważne zaskoczenie.
- Żeby jeszcze bardziej odnajdywać swoje miejsce w Kościele, każdego dnia przeżywamy spotkanie z żywym Kościołem, czyli poznajemy różne ruchy kościelne i ciekawych ludzi, takich jak Jan Budziaszek - opowiada Melisa Bereżańska z parafii konkatedralnej ze Stalowej Woli. Dodaje, że mieli możliwość spotkania się z Księżmi Biskupami, Siostrami Klaryskami, ale również odwiedzili ich członkowie KSM, Domowego Kościoła i Odnowy w Duchu Świętym.

Oaza Rodzin

Ks. Grzegorz Rożek moderator diecezjalny Domowego Kościoła podkreśla: - Domowy Kościół formuje małżeństwa i rodziny w duchu oazowym. Administrowanym przez nas ośrodkiem jest dom w Uhercach Mineralnych. - Na rekolekcje wyjeżdżamy rodzinami. Jako prowadzący i organizatorzy rekolekcji obejmujemy modlitwą wszystkich, którzy będą brali w nich udział. W czasie trwania turnusu prowadzimy konferencje dotyczące życia rodzinnego i małżeńskiego - mówią Stanisława i Ryszard Szymonikowie z Niska, para diecezjalna. Anna i Bronisław, uczestniczący w spotkaniu, podkreślają: - Wstępując do Domowego Kościoła zobowiązaliśmy się do modlitwy i szczerej rozmowy w małżeństwie, a tu, w Uhercach, odkryliśmy, że modlitwa może mieć głębsze znaczenie i jeszcze bardziej odkryliśmy siebie. Wtórują im Katarzyna i Tomasz: - Te rekolekcje jeszcze bardziej nas do siebie zbliżyły. Wielu po turnusie wraca odmienionych, jak chociażby Barbara i Zdzisław, którzy opowiadają: - Po tych rekolekcjach chcemy, aby w naszym małżeństwie i rodzinie była praktykowana wspólna modlitwa.