Pod przewodnictwem bp. Kazimierza Górnego ordynariusza rzeszowskiego została odprawiona uroczysta Msza św. Przez złożoną Eucharystię Ksiądz Biskup wraz z księżmi i bardzo licznie zgromadzonymi parafianami dziękowali Panu Bogu za półtora wieku funkcjonowania świątyni. Biskup Ordynariusz w kazaniu podkreślał jak wiele dobra duchowego dokonało się w tej świątyni przez te wszystkie lata. Ile dzieci przez chrzest św. stało się dziećmi Bożymi, ileż młodzieży zostało umocnionych darami Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania, ile par młodych zawarło sakramentalny związek małżeński, ile Bożego Miłosierdzia rozlano w sakramencie pokuty, ile miłości Bożej danej w Eucharystii, ile z tego kościoła zostało odprowadzonych na wieczne odpoczywanie.

Nadzwyczajne znaki

Historia budowy kościoła związana jest z tzw. rzezią galicyjską z roku 1846. Chłopi z jednej wsi spod Brzozowa napadli na dwór żyznowskiego dziedzica Łempickiego. Dziedzica pobili i półżywego wrzucili do dołu po wapnie, skąd po kilku godzinach wyszedł o własnych siłach. Uznając to za cudowne ocalenie, powziął myśl wybudowania kościoła jako wotum wdzięczności Panu Bogu. Temu zadaniu sprzeciwiła się jego żona, ponieważ miała pretensje do miejscowych chłopów, że nie stanęli w ich obronie, a w odpust św. Barbary rozkazała swoim pracownikom wyjść do pracy w pole. Wkrótce zmieniła swoje stanowisko, gdyż zachorowała na kataraktę i groziła jej zupełna ślepota. Uznała to jako widomy znak od Boga. Na skutek tego wydarzenia inicjatywę i postanowienie dziedzica Łempickiego zaczęto realizować, rozpoczynając budowę kościoła w 1857 r.
Materiałem budowlanym był kamień o różnej strukturze. Dość szybko wzniesiono ściany kościoła. Jednak budowa dachu trwała kilka lat. W sumie budowa zajęła 5 lat, czyli do roku 1862 i w tymże roku kościół został oddany do użytku. Fundatorem budowy kościoła był dziedzic Łempicki, a kolatorami byli hrabia Witold Łoś i dziedzic Stanisław Bylicki.
6 sierpnia 1863 r. kościół został poświęcony pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego przez ks. dziekana Feliksa Buchwalda, proboszcza dobrzechowskiego. Drugie wezwanie kościoła poświęcone jest św. Barbarze. Konsekracji kościoła i ołtarza dokonał bp Kazimierz Górny 4 grudnia 2010 r.

Wystrój wnętrza

Nastawa ołtarza głównego wykonana została z drzewa jodłowego w drugiej połowie XIX wieku, ołtarz (stół) z kamienia marmurowego w 2010 r. Ołtarze boczne wykonane zostały w 1928 r. przez Antoniego Leńka z Krosna. Pierwsze organy, czterogłosowy, wykonano w 1892 r., obecne ośmiogłosowe - w 1984 r. przez firmę Cynara z Wrocławia. Pierwszą posadzkę wykono z kamienia piaskowego, drugą z tzw. lastryka, a trzecią, w 2011 r., z kamienia granitowego.
Kościół oświetlany jest 9 oknami. Pierwsze ramy były drewniane i w nich znajdowały się zwykle szyby, drugie ramy żelazne z kolorowymi szybami, obecnie trzecie okna to ramy aluminiowe z witrażami, wykonane w 2009 r.
Od 2009 do 2011 r. przeprowadzono gruntowny remont elewacji kościoła i jego wnętrza. Jego odnowienie to dar dla Boga na stupięćdziesięciolecie powstania. Jest to ofiara ciężkiej pracy i ofiary mieszkańców żyznowskich i rodaków mieszkających poza Polską, a wielu z nich jest już nieżyjących.