Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tymbarku ma już ponad 670-letnią historię. W tym roku wspólnota świętowała równie ważny jubileusz – 200 lat od konsekracji murowanego kościoła.

Wielkie święto

Uroczystościom przewodniczył biskup tarnowski Andrzej Jeż. Wydarzenia, które odbyły się w związku ze świętowanymi jubileuszami, były bardzo ważne dla parafian. – To dla nas wielka radość, że w dniu tak ważnym dla naszej parafii jest z nami pasterz Kościoła tarnowskiego. To podnosi rangę uroczystości. Cieszymy się, że mogliśmy dożyć tak wielkich wydarzeń – wyznała parafianka Anna. Tadeusz dodał: – Tutaj przynosili nas do chrztu nasi rodzice, później przyjmowaliśmy kolejne sakramenty, a teraz my robimy to samo: przekazujemy wiarę naszym dzieciom. To wielka radość, że nasza wspólnota jest tak trwała, a parafia ma za sobą taką historię.

Także w trakcie samych uroczystości nie zabrakło głosu parafian. – Niemymi świadkami przeżyć duchowych kolejnych pokoleń naszych ojców są ściany tej świątyni, które przez tyle lat przenikały ich modlitwami i śpiewem ku chwale Bożej – powiedział przedstawiciel parafian Józef Zoń. Podkreślił: – Ile trudnych spraw i ludzkich dramatów zostało w tym miejscu powierzonych Panu Bogu! Ile z nich zostało rozwiązanych! Ile sakramentów świętych zostało tutaj udzielonych! Pan Józef jest przekonany, że w murach tej świątyni rodziły się także powołania rodaków kapłanów oraz sióstr i braci zakonnych: – W klimacie modlitwy w tej świątyni kształtowały się osobowości wielu młodych, którzy wyrośli na szlachetnych obywateli naszej małej ojczyzny i kraju. Chcemy więc dzisiaj dziękować Panu Bogu, że od 200 lat możemy się tutaj jednoczyć we wspólnej modlitwie.

Żywa wiara

W trakcie uroczystości jubileuszowych poświęcone zostały odnowione ołtarze – główny i boczne. Nastawy przedstawiają narodzenie Najświętszej Maryi Panny, św. Annę Samotrzecią i św. Jana Pawła II. Poświęcone zostały też odnowione ambony.

Biskup Jeż powiedział, że troska o świątynię jest miernikiem wiary wspólnoty i wyrazem czci oddawanej Panu Bogu. – Ze smutkiem przyjmujemy informacje o tym, że w krajach Europy Zachodniej, które niegdyś tętniły życiem religijnym, obecnie piękne, zabytkowe kościoły są zamykane, a później popadają w ruinę albo są wystawiane na sprzedaż. Taki stan wiąże się przede wszystkim z utratą wiary przez ludzi i z brakiem jej przekazywania młodemu pokoleniu – powiedział biskup w trakcie uroczystości. Stwierdził, że prace renowacyjne, które wspierali mieszkańcy, są dowodem ich żywej wiary. Zauważył: – Świadczą one o tym, że cenicie sobie tę świątynię parafialną jako miejsce szczególnego spotkania z Bogiem. Ta świątynia także łączy następujące po sobie pokolenia parafian Tymbarku. 200 lat wiary, doświadczeń, przeżyć, kultury jest tutaj odciśnięte...

Proboszcz parafii – ks. dr Jan Banach wyjaśnił, że wspólnota tymbarska zbudowana jest na mocnej rodzinie. – Tu jeszcze, dzięki Bogu, wiara jest zakorzeniona w rodzinach. Wiadomo, że ta erozja też tutaj następuje, ale jak na razie wiara jest mocna, a takie okoliczności staramy się wykorzystać do mobilizacji wspólnoty, budowania jej na nowo przez uświadamianie, że jesteśmy Kościołem żywym – wyznał proboszcz.

Parafianie licznie gromadzą się w świątyni na liturgii i modlitwie, ale też podejmują różne inicjatywy. – Nasza wspólnota jest w dużej mierze tradycyjna i staramy się tych zasadniczych spraw nie zaniedbywać. Około 700 osób angażuje się w różach Żywego Różańca i to jest rzeczywiście żywy Różaniec, nie tylko z nazwy. Te osoby odmawiają modlitwy, ale też uczestniczą w adoracji Najświętszego Sakramentu, która jest u nas możliwa przez cały dzień w jednej z kaplic – poinformował ks. Banach. Wieczysta adoracja możliwa jest od porannej Mszy św. do wieczornej. Parafianie chętnie się w nią angażują, ale przed Najświętszym Sakramentem często czuwają też osoby z okolicznych miejscowości, które gdy przejeżdżają przez Tymbark, zatrzymują się, żeby pokłonić się Bogu i oddać Mu swoje troski.

Historia i teraźniejszość

Proboszcz oznajmił też, że w życiu parafii nie brakuje nowych inicjatyw. – Zauważyłem u wiernych potrzebę nowych form ewangelizacji, dlatego jesteśmy otwarci na inicjatywy świeckie. Ludzie doświadczyli różnych wspólnot czy to za granicą, czy w innych miejscach i wracając do Tymbarku, chcą tworzyć takie dzieła lokalnie – wyjaśnił. Jedną z takich młodszych wspólnot jest Wspólnota Rodzin, która bazowała na zamyśle ruchu i formacji prowadzonej w ramach Szkoły Nowej Ewangelizacji. Z tego środowiska utworzyła się grupa Wiarygodni, która prowadzi program dla bierzmowanych. Część osób podjęła też posługę w Poradni Życia Rodzinnego. Parafia uczestniczy także w drugiej już edycji kursu Alfa. – Pierwsza edycja była bardzo udana i wielu ludzi zostało po niej przy parafii. Powstała wspólnota, która szukała też swojej tożsamości. Grupa składa się z młodych małżeństw. Nazwali się: Wspólnota Sykomora – dodał ks. Banach.

Jak przekonuje proboszcz, w tymbarskim kościele jest miejsce dla każdego. Zarówno dla osób, które potrzebują tradycyjnej formacji, jak i dla tych, którzy szukają nowych sposobów modlitwy, kontemplacji, budowania wspólnoty i jej przeżywania. Przy parafii rozwija się też działalność sióstr nazaretanek, które w tym roku również obchodzą ważne jubileusze: zgromadzenie działa od 150 lat, a prowadzone przez zakonnice przedszkole ma już 25 lat!

Nowy kościół parafialny został konsekrowany 15 maja 1825 r. przez ówczesnego biskupa tynieckiego Grzegorza Tomasza Zieglera. Proboszczem, który prowadził budowę, był ks. Andrzej Danek. Kościół jednonawowy powstał w miejscu zniszczonego pożarem drewnianego budynku. Później świątynia była kilkakrotnie przebudowywana i odnawiana. Ważne daty to m.in.: rok 1857, gdy wzniesiony został hełm wieży; rok 1896, kiedy powstały zakrystia z piętrem i wieżyczki na sygnaturkę, oraz rok 1925, kiedy wnętrze zostało nakryte pozornym sklepieniem. Ważny był też rok 1988, gdy przeprowadzono generalny remont kościoła, dzięki czemu znacznie się powiększył o dwie boczne nawy.

Dodajmy, że przy parafii zawsze rozwijało się życie społeczne i kulturalne Tymbarku. Świadczy o tym m.in. fakt, że w aktualnym budynku przy kościele, który powstał w miejscu dawnej plebanii, tzw. napoleonki, mieszczą się: Parafialne Przedszkole Integracyjne im. św. Kingi, mieszkania sióstr nazaretanek wraz z kaplicą oraz Parafialna Poradnia Rodzinna. Z kolei w dawnej wikarówce i organistówce działa teraz Parafialne Centrum Kultury.