Wydarzenie to stanowiło zwieńczenie wielomiesięcznych prac konserwatorskich, dzięki którym historyczne wnętrza średniowiecznej świątyni odzyskały swój dawny blask.
Prace remontowo-konserwatorskie objęły trzy pomieszczenia znajdujące się w północnej przybudówce kolegiaty, które w niedalekiej przyszłości będą pełnić funkcję Muzeum Kolegiackiego i Biblioteki. To właśnie tam znajdzie swoje miejsce cenny księgozbiór Biblioteki Kapitulnej, której historia sięga co najmniej 700 lat. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1589 r., jednak, jak podkreśla proboszcz parafii ks. Michał Spociński, jej początki mogą sięgać XIV wieku, kiedy w Opatowie działała Szkoła Kolegiacka. Wykaz dziesięcin papieskich z lat 1325-27 wspomina o scholastyku Marku, co sugeruje, że biblioteka mogła funkcjonować już w 1325 r. lub nawet wcześniej. Jednym z najcenniejszych odkryć podczas prac konserwatorskich była XVII-wieczna polichromia, odnaleziona pod warstwą tynku. Ozdobiona wizerunkami św. Marcina Biskupa, św. Wawrzyńca Diakona, św. Benedykta z Nursji oraz św. Macieja Apostoła, stanowi bezcenny element dziedzictwa sakralnego kolegiaty i świadectwo bogatej historii świątyni.
Uroczystość poświęcenia odbyła się na zakończenie uroczystej Mszy św., w trakcie której bp Krzysztof Nitkiewicz udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania. Wydarzenie to zgromadziło wielu wiernych, którzy mieli okazję podziwiać efekty prac renowacyjnych oraz cieszyć się z odzyskanej świetności jednego z najważniejszych zabytków sakralnych Opatowa.
Kolegiata św. Marcina w Opatowie została wpisana na szczególną listę zabytków.
Specjalny dokument z rąk prezydenta Andrzeja Dudy odebrał ks. Michał Spociński, proboszcz parafii. Jak podkreślał, nominacja kolegiaty jest dużą nobilitacją dla samego zabytku i dowartościowaniem miejscowej historii. – To wielka radość zarówno dla Opatowa, jak i diecezji. Pochodząca z XII wieku świątynia to jeden z najcenniejszych i najlepiej zadbanych zabytków, nie tylko ziemi świętokrzyskiej, ale całego kraju. Kolegiata od zawsze była pomnikiem i świadkiem historii ojczyzny, Kościoła oraz wiary ludu Bożego – mówił ks. Spociński. Ciesząc się z nadanego wyróżnienia dla kolegiaty, przyznał, że liczy na to, iż nobilitujący tytuł otworzy drzwi do pozyskiwania funduszy zewnętrznych, przede wszystkim na opiekę konserwatorską. – W najbliższym czasie chcemy odrestaurować zabytkową bibliotekę kapitulną oraz bezcenne starodruki. Tylko w tym roku udało nam się odnowić 18 rękopisów pochodzących z wieków: XVI, XVII i XVIII. Na renowacje czekają kolejne. Naszym celem jest oddanie do użytku biblioteki, w której znajdą miejsce wszystkie zabytki związane z kolegiatą. Na to jednak potrzebne są duże fundusze, które mam nadzieję trafią do nas m.in. z Polskiego Ładu – podkreślił proboszcz. Zespół kolegiaty św. Marcina Biskupa w Opatowie jest dziesiątym obiektem w województwie świętokrzyskim z tym zaszczytnym tytułem. Pomnik Historii to jedna z pięciu form ochrony zabytków. Ustanawiane są od 1994 r. Terminem tym określa się zabytek nieruchomy o szczególnym znaczeniu dla kultury. Rangę pomnika historii podkreśla fakt, że jest on ustanawiany rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Nieprzeliczona, nieobjęta wprost myślą jest rozmaitość tych mąk, gdyż każda wina ma swój odpowiednik w cierpieniu. Najstraszniejszą męką duszy jest tęsknota za Bogiem, którą odczuwa stale z wyjątkiem okresu, który spędza w niektórych kręgach czyśćca, gdzie niemożność zwracania się do Niego myślą – jest najokrutniejszą męką właśnie.
We wszystkich zresztą innych kręgach dusza rwie się ku górze, ku światłu, ku Bogu i cierpi z powodu niemożności zbliżenia się do Niego przez swoje nieodpokutowane jeszcze winy. Żadne pragnienie, do jakiego serce ludzkie jest zdolne, nie może się z tym równać, gdyż jest to pragnienie powrotu do swego Stwórcy i Pana wiedzącej, wyzwolonej już z ciasnoty zmysłów, nieśmiertelnej duszy. Bóg ciągnie ją ku sobie jak olbrzymi o prze-możnej, obezwładniającej sile magnes. Tęsknota za Bogiem jest więc czymś, czego dusza wyzbyć się nie może, tak jak ślepe, bezwolne opiłki metalu nie mogą przestać rwać się ku przyciągającym je biegunom. Tęsknota ta jest więc niejako tłem, na którym zarysowują się rozmaite desenie i zygzaki cierpień, udręczeń i stanów pokutującej duszy.
Na grobie św. Piotra Konstantyn kazał wznieść świątynię. Bazylika Konstantyna przetrwała ponad tysiąc lat, ale była w tak złym stanie, że na początku XVI w. Juliusz II podjął decyzję o zburzeniu grożącej zawaleniem bazyliki. Prace przy budowie nowego kościoła trwały ponad sto lat – nowa bazylika św. Piotra została konsekrowana 18 listopada 1626 r. przez Urbana VIII. Następnie należało przebudować plac przed nową, monumentalną świątynią.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
