"Serce" to po hebrajsku leb, lebab, a po grecku kardia. Często traktujemy serce jako organ człowieka będący symbolem emocji, uczuć itd. Znaczenie serca w Biblii jest jednak szersze.

Według Pisma Świętego, serce to nie tylko kwestia emocji czy przeżyć. W Biblii serce jest miejscem podejmowania decyzji, bardzo osobistą sferą człowieka. To sanktuarium Boga w człowieku czy nawet sumienie, gdzie Bóg osobiście do nas przemawia. W tym kontekście pisze np. św. Paweł Apostoł: „Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was” (2 Kor 1, 12).

Skoro człowiek w sercu podejmuje decyzje, serce wyraża także jego wolę. „Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą” (2 Sm 7, 3) – powiedział prorok Natan do króla Dawida.

W biblijnym rozumieniu z sercem powiązane jest także myślenie. Potwierdzeniem tego jest postawa Maryi choćby po odejściu pasterzy w noc Bożego Narodzenia. Czytamy, że Maryja „zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2, 19).

W związku z powyższym bardzo wymowne są słowa z Księgi proroka Izajasza, które słyszymy w Liturgii: „Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy” (Iz 40, 2). Intencją autora nie jest zatem zwyczajne oddziaływanie na emocje mieszkańców Jerozolimy. Przekazywana przez proroka Dobra Nowina o nadejściu Zbawiciela ma wpłynąć nie tyle na emocje adresatów, ile przede wszystkim na ich decyzje, wolę i myślenie. Co więcej, zmiana myślenia to po grecku metanoia – termin określający nawrócenie. Właśnie do nawrócenia jesteśmy szczególnie zaproszeni w Adwencie.

W procesie formowania swojego serca warto się uczyć od Serca Jezusa. Tak o Nim, w czasie uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, powiedział papież Franciszek: „Serce Dobrego Pasterza jest nie tylko sercem, które lituje się nad nami, ale jest samym miłosierdziem. Tam jaśnieje miłość Ojca; tam jestem pewien, że jestem akceptowany i zrozumiany takim, jakim jestem (...). Serce Dobrego Pasterza mówi nam, że Jego miłość nie ma granic, nigdy nie słabnie i nigdy się nie poddaje. Tu widzimy Jego ciągłe dawanie siebie, bez ograniczeń (...). Serce Dobrego Pasterza wychyla się ku nam «skoncentrowane» zwłaszcza na tych, którzy są najdalej”.

Serce Boga wyraża Jego najgłębszą istotę, o czym mówił św. Jan Paweł II w Elblągu w 1999 r.: „Wszystko, co Bóg chciał nam powiedzieć o sobie, o swojej miłości, to wszystko w jakiś sposób złożył w swym Sercu, w Sercu swego Syna, i przez to Serce wyraził. Stoimy wobec niezgłębionej tajemnicy. Poprzez Serce Jezusa odczytujemy cały odwieczny Boży plan zbawienia. A jest to plan miłości”.