Pytanie czytelnika:
Dlaczego wróżbiarstwo i magia są sprzeczne z naszą wiarą?

Człowiek współczesny – podobnie jak to było we wcześniejszych pokoleniach – chce znać swoją przyszłość i panować nad czasem i biegiem wydarzeń. Ciekawość zatem także dzisiaj pcha człowieka do wróżbiarstwa i magii, ale również do innych praktyk, takich jak: korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja (sztuka przepowiadania z dłoni). Dlaczego te praktyki są sprzeczne z czcią należną jedynie Bogu, z Opatrznością Bożą?

Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że „Bóg może objawić przyszłość swoim prorokom lub innym świętym. Jednak właściwa postawa chrześcijańska polega na ufnym powierzeniu się Opatrzności w tym, co dotyczy przyszłości, i na odrzuceniu wszelkiej niezdrowej ciekawości w tym względzie” (n. 2115). Katechizm naucza, że „należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do Szatana lub demonów, wywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium – są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie tajemnych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem – połączonym z miłującą bojaźnią – które należą się jedynie Bogu” (n. 2116).

Również Biblia potępia te praktyki jako sprzeczne z wiarą w Boga. W Księdze Powtórzonego Prawa czytamy: „Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i widma, zwracał się do umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni” (18, 10-12).

Warto też za Katechizmem przypomnieć, czym jest Opatrzność Boża. Oznacza ona zrządzenia, przez które Bóg z miłością i mądrością prowadzi wszystkie stworzenia do ich ostatecznego celu. Wszystko, co Bóg stworzył, zachowuje swoją Opatrznością i wszystkim rządzi. Bóg w swojej Opatrzności troszczy się konkretnie i bezpośrednio oraz obejmuje sobą wszystko – od spraw najmniejszych aż do wielkich wydarzeń świata i historii.

Bardzo ważną rolę w naszych czasach odgrywa nauka. Przy jej pomocy człowiek może przewidywać pewne zachodzące procesy w świecie przyrody, sporządzać prognozy ekonomiczne, budować programy społeczne, rozwijać medycynę, aby w przyszłości pomagać ludziom. „Jednakże nauka, choć daje nam tak wiele, daje tylko to, co może dać. Człowiek nie może pokładać w nauce i technice tak absolutnego i bezwarunkowego zaufania, żeby uwierzyć, że postęp naukowy i techniczny jest w stanie wszystko wyjaśnić i całkowicie zaspokoić wszelkie jego potrzeby egzystencjalne i duchowe” – nauczał Benedykt XVI.

Jedynie Bóg jest Panem dziejów. Naszym szczęściem jest to, że jesteśmy w Jego rękach. Zaufajmy zatem Bożej Opatrzności. Nie znaczy to jednak, że człowiek obdarzony rozumem i wolnością może się czuć zwolniony z odpowiedzialności za przyszłość.