Pomocą w nadążaniu za świeżością głoszenia Ewangelii są kursy formacyjne prowadzone w Domu Formacji Stałej w Sulistrowiczkach.

– Spotkania formacyjne trwają kilka dni. Przeznaczone są one dla księży danego rocznika. Tematy, które podejmujemy, dotyczą wszystkich spraw, którymi żyjemy: kształtowaniu człowieczeństwa, kapłańskiej duchowości, zgłębiania teologii, prowadzenia duszpasterstwa, od kierownictwa duchowego po zarządzanie parafią. Przygotowane są wykłady, warsztaty i dyskusje. To także świetna okazja do kapłańskiego spotkania. Prowadzą je zaproszeni goście, kompetentni w swych dziedzinach – zaznacza ks. Maciej Małyga, wikariusz biskupi ds. stałej formacji kapłańskiej.

W ramach kursu formacyjnego dla księży święconych w roku 1992 odbyło się wiele interesujących konferencji, spotkań i ćwiczeń. Wśród prelegentów był: ks. Marcin Marsollek, zajmujący się na co dzień osobami uzależnionymi. Kapłan ten mówił o wolności człowieka duchowego. Z kolei Agnieszka Janiak podjęła temat: „Sztuka dawania świadectwa”. W dalszej części spotkania przygotowane są tematy związane z teologią moralną i dylematami, z którymi zmagają się wierni, a także konferencja o całości formacji czy duszpasterstwie rodzin.

Mówiąc o ewangelizacji ks. Krzysztof Kralka, pallotyn, ukazał działanie w tej materii na różnych przestrzeniach. Na samym początku zwrócił uwagę, że gdy nie ma dobrej podbudowy teorii ewangelizacji, ciężko jest dobrze ewangelizować.

Powołując się na adhortację apostolską Evangelii nuntiandi Pawła VI, kapłan przywołał słowa: „Ewangelizacja nie jest najważniejszym zadaniem Kościoła, ale jedynym. Komentując te słowa, pallotyn stwierdził: – Kościół nie ma nic innego do roboty niż ewangelizować. Naszym zadaniem jest głoszenie Jezusa, kontynuowanie jego misji.

Jeśli Kościół podejmuje inne dzieła, to mają one prowadzić do spotkania z Jezusem, w innym przypadku popełnia błąd – zaznacza kapłan.

Dzieło ewangelizacji ma szerokie granice. Zasadniczo są to wszystkie podejmowane działania, aby ludzie zostali zbawieni. – Historia pokazuje precyzyjne działanie ewangelizacyjne. Na początku nie było innych celów oprócz tego, że ludzie mają poznać Jezusa. Pierwsi ewangelizatorzy wiele ryzykowali, wychodzili ze swojej strefy komfortu, narażali swoje życie. Kościół słuchał Boga jak ewangelizować. Przykładem jest Filip, który spotyka Etiopa i tłumaczy słowo, które prowadzi go do nawrócenia i chrztu – podkreślił ks. Krzysztof Kralka.

Ewangelizacja wymaga czasu, ale także zaangażowania. – Twórczość i kreatywność jest najważniejszym atutem ewangelizatora. To pozwala z każdej pozycji wyprowadzić nauczanie, które pozwoli poznać Jezusa – powiedział kapłan.

Ewangelizatorzy stają dziś przed zadaniem rozeznania, w jaki sposób docierać do człowieka, który zatracił w sobie pragnienie Boga. – Gdy zaczynam głosić kerygmat, ważne jest, aby dzielić się swoim doświadczeniem spotkania z Jezusem. I nie da się wejść w życie chrześcijańskie, jeśli nie poznało się kerygmatu – powiedział ks. Krzysztof Kralka, obrazując to rysunkiem góry.

Dalsza część wykładu związana była z zaangażowaniem w ewangelizację. Opierała się na ukazaniu kerygmatu, działań duszpasterskich oraz prowadzeniu do głębszego poznania Boga i Kościoła. Nie zabrakło także świadectw, które ukazywały potrzebę głoszenia kerygmatu oraz konsekwencje spowodowane jego brakiem. Każdy z uczestników spotkania miał okazję zadać pytanie oraz podać dane zagadnienie pod dyskusję.

Więcej wczytując kod QR