Położenie domu w bezpośrednim sąsiedztwie klasztoru jasnogórskiego i blisko centrum miasta jest niezwykle piękne. Wypielęgnowany ogród o powierzchni 11,5 tys. m. kw. stwarza warunki do wypoczynku i obcowania z przyrodą. 135 podopiecznych mieszka w przytulnych jedno- i dwu-, czasem trzyosobowych pokojach. Łazienki są przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, budynki mają windy. W nowocześnie wyposażonych gabinetach fizjoterapii prowadzona jest wszechstronna rehabilitacja. To Dom Pomocy Społecznej pw. św. Antoniego przy ul. Wieluńskiej 1 w Częstochowie prowadzony przez Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, popularnie nazywane szarytkami.

W Domu zatrudnione są 74 osoby w tym 6 sióstr, ksiądz kapelan i personel świecki.

- Historia domu sięga roku 1900, wtedy powstało tu Schronienie dla Paralityków i Sierot, ufundowane przez Marię Czarnecką - mówi s. Waleria Postek, dyrektor DPS. - Nasze Zgromadzenie pracuje tutaj nieprzerwanie od 1907 r., a w 1992 r. przejęłyśmy prowadzenie placówki.

S. Waleria Postek, objęła funkcję dyrektora trzy lata temu i kontynuuje dzieło swoich poprzedniczek poprzez prowadzenie prac remontowych poprawiających warunki bytowe mieszkańców. - Chociaż w naszych budynkach nie ma obecnie barier architektonicznych i spełniamy wszelki wymogi przewidziane dla tego typu placówki, chcemy żeby nasi mieszkańcy czuli się jak w domu, żeby nie panowały tutaj warunki szpitalne, ale domowe - podkreśla siostra dyrektor.

Podopieczni trafiają do DPS na podstawie decyzji Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, gdzie przed wydaniem skierowania, oceniana jest sytuacja bytowa, rodzinna i zdrowotna chorego. W większości są to osoby w podeszłym wieku, czasem młodsze lecz mocno schorowane. Najstarsza stażem - pobytem, poruszająca się na wózku kobieta, mieszka tu od 38 lat. Dużo osób cierpi na chorobę Alzheimera i inne schorzenia neurologiczne, choroby układu krążenia, układu pokarmowego, ograniczenia ruchowe, często na kilka schorzeń jednocześnie. Pewna grupa osób wymaga pomocy przy codziennych czynnościach życiowych: myciu, jedzeniu. Siostry i personel pielęgnują podopiecznych profesjonalnie, z cierpliwością, delikatnością i miłością.

- Siostry pracujące wśród chorych są zawodowymi pielęgniarkami, jedna z nich jest instruktorem terapii zajęciowej. Siostry i personel systematycznie uczestniczą w specjalistycznych kursach i szkoleniach poszerzających ich wiedzę i umiejętności - mówi Siostra Dyrektor - Nasz założyciel św. Wincenty a Paulo podkreślał, że aby skutecznie pomagać ludziom musimy być dobrze przygotowane pod względem zawodowym i duchowym.

Każdy podopieczny wnosi tutaj historię swojego życia, sposób tworzenia relacji z otoczeniem i reagowania na cierpienie, poglądy. Zbudowanie dobrego klimatu wśród tylu różnych charakterów i osobowości nie jest łatwe.

- Nasi podopieczni wymagają indywidualnego podejścia, traktujemy ich podmiotowo, szanujemy poglądy i staramy się wychodzić na przeciw oczekiwaniom - mówi siostra. - Każdy mieszkaniec sam wybiera pracownika pierwszego kontaktu, do którego zwraca się ze swoimi problemami.

Siostry wraz z personelem dbają, aby podopieczni mieli zapewniony nie tylko dach nad głową i opiekę, ale także możliwość aktywnego spędzania czasu.

- Preferujemy maksymalne usprawnianie naszych podopiecznych i trzeba przyznać, że zabiegi rehabilitacyjne i ćwiczenia usprawniające cieszą się ogromnym zainteresowaniem - mówi s. Waleria. - Natomiast na propozycję uczestniczenia w terapii zajęciowej i innych formach aktywnego spędzania czasu odpowiada mniejsza liczba osób.

Wybór zajęć tego typu jest bogaty: wspólny śpiew, gry planszowe, malowanie, robótki ręczne, pielęgnowanie ogródka, zajęcia manualne w rodzaju przygotowywania świątecznych stroików. Przy rozmaitych okazjach w DPS są organizowane zabawy, latem grillowanie, a najbardziej sprawni podopieczni uczestniczą w wyjazdach do sanktuariów np. Św. Ojca Pio, w Leśniowie, Gidlach. Dom odwiedzają wolontariusze, którzy organizują koncerty i spektakle, przychodzą na rozmowy. W stałym kontakcie jest młodzież z gimnazjum z Czarnego Lasu, uczniowie Technicznych Zakładów Naukowych w Częstochowie, wolontariusze z Centrum Wolontariatu przy ul. Wolności, klerycy z seminarium.

Wszyscy podopieczni mają również zapewnioną opiekę duchową. Sercem domu jest kaplica, codziennie jest w niej sprawowana Msza św. Kapelan Domu ks. Jan Siwiec - pallotyn, jest codziennie gotowy podjąć rozmowę na każdy temat. W pierwsze piątki miesiąca zapraszanych jest kilku kapłanów, co każdemu podopiecznemu daje możliwość przystąpienia do Sakramentu Pokuty i Pojednania.

- W opiece nad chorymi kierujemy się przesłaniem wiary, nadziei i miłości, podążamy za przykładem naszych patronów: św. Wincentego a Paulo i św. Antoniego z Padwy. Dając naszym podopiecznym swoje serca, naszą obecność oraz kompetencje zawodowe, zapewniając im poszanowanie godności, pomagamy spokojnie i ufnie przeżywać wiek sędziwy - mówi s. Waleria.

Chociaż praca sióstr i bezpośrednio zatrudnionego na oddziałach personelu nie jest łatwa, ich gotowość niesienia chorym ulgi w cierpieniu, stwarzanie atmosfery pokoju i życzliwość, przynosi niezwykłe owoce.