W święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, w Kościele powszechnym - już po raz szesnasty - obchodzimy Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Tym razem będzie on miał szczególny charakter ze względu na Roku Wiary ogłoszony przez papieża Benedykta XVI. Tegoroczne obchody w Polsce przebiegają pod hasłem: „Kościół naszym domem”. Złożą się na nie uroczyste Msze św. połączone z ponowieniem ślubów.

W 1997 r. Jan Paweł II w święto Ofiarowania Pańskiego ustanowił Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, stwarzając okazję do głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu. Matka Najświętsza ofiaruje Panu Bogu największy dar, jaki otrzymała - Syna, Jezusa Chrystusa, a tym samym składa w ofierze siebie. Podobną ofiarę z siebie samych w miłości do Chrystusa składają osoby konsekrowane. Podkreślił to Jan Paweł II, mówiąc: „Ofiarowanie Jezusa staje się wymowną ikoną całkowitego oddania własnego życia dla tych, którzy powołani są, aby odtworzyć w Kościele i w świecie poprzez rady ewangeliczne «charakterystyczne przymioty Jezusa, dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo»” („Vita consecrata”, 1). W Polsce w 239 zgromadzeniach zakonnych żyje ok. 40 tys. osób konsekrowanych. Ponadto około tysiąca osób to członkowie 35 instytutów świeckich - „najmłodszej” formy życia konsekrowanego - wynika z najnowszych danych Komisji Episkopatu Polski ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. W diecezji świdnickiej mamy 9 zgromadzeń męskich (18 domów zakonnych, 74 księży, ojców i braci) oraz 24 zgromadzenia żeńskie (które prowadzą 57 domów zakonnych).

- Powołanie to wielki dar. Przed swoim złotym jubileuszem kapłaństwa Jan Paweł II napisał książkę, której dał tytuł: „Dar i tajemnica”. Przypomniał tam, że powołanie jest darem i tajemnicą. Dziękujmy, że osoby prowadzące życie zakonne tak wielkodusznie odpowiedziały na łaskę powołania - mówi biskup świdnicki Ignacy Dec. - Te powołania są tak bardzo potrzebne Kościołowi i ludziom. Wierni bardzo cenią ich posługę: w szpitalach, przedszkolach, w domach ludzi specjalnej troski.

Tym, co łączy różne formy życia „poświęconego Panu Bogu”, jest konsekracja, czyli złożenie ślubów czystości oraz - w zależności od specyfiki danej formy - ślubów posłuszeństwa i ubóstwa. Dlatego osobami konsekrowanymi są siostry i bracia zakonni, ale też członkowie instytutów świeckich (tzw. świeccy konsekrowani) oraz należący do stanu dziewic i wdów konsekrowanych.

- Zgodnie z zachętą Benedykta XVI, Piotra naszych czasów, uroczyście obchodzimy tegoroczny Światowy Dzień Życia Konsekrowanego w naszej świdnickiej katedrze - podkreśla bp Ignacy Dec. - W Roku Wiary - jak napisał Ojciec Święty - „będziemy mieli sposobność wyznawać wiarę w zmartwychwstałego Pana w naszych katedrach i kościołach całego świata; w naszych domach i rodzinach, aby każdy silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom odwiecznej wiary. Wspólnoty zakonne oraz parafialne, wszystkie stare i nowe wspólnoty kościelne będą mogły w tym Roku złożyć publiczne wyznanie Credo”.

Życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła jako element o decydującym znaczeniu dla jego misji, ponieważ wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego oraz dążenie całego Kościoła-Oblubienicy do zjednoczenia z jedynym Oblubieńcem - podkreśla Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej „Vita consecrata”. Życie konsekrowane nie tylko w przeszłości było pomocą i oparciem dla Kościoła, ale stanowi cenny i nieodzowny dar także dla teraźniejszości i przyszłości Ludu Bożego, ponieważ jest głęboko zespolone z jego życiem, jego świętością i misją.

- Dlatego zawsze dziękujemy Bogu za dar osób konsekrowanych i wyrażamy wdzięczność tym osobom za ich służbę Kościołowi. Zapraszam wszystkich wiernych z naszej diecezji do wspólnej, gorliwej modlitwy, w intencji tych osób o wierność i wytrwanie w powołaniu, o Boże błogosławieństwo dla nich, a także o nowe, święte i liczne powołania do życia konsekrowanego.

W święto Ofiarowania wierni tradycyjnie wspierają zakony kontemplacyjne. Jest to bardzo duża pomoc szczególnie dla zakonów kontemplacyjnych w diecezji świdnickiej - Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji w Kłodzku i w Ząbkowicach Śląskich. Życie sióstr toczy się drogą rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Jest to naśladowanie samego Chrystusa, który był ubogi, czysty i posłuszny.

Praktykowanie rad ewangelicznych stanowi oś życia zakonnego. Składane śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa dotykają trzech podstawowych dziedzin życia.

Pierwszy - ślub czystości - jest wyborem Chrystusa jako jedynej miłości i dlatego wiąże się z dobrowolną rezygnacją z życia małżeńskiego. Ta miłość oblubienicy do Oblubieńca znajduje swoje przedłużenie w miłości do tych, których wszyscy opuścili.

Ślub ubóstwa jest odpowiedzią życia konsekrowanego na powszechnie obecną dzisiaj „materialistyczną żądzę posiadania, lekceważącą potrzeby i cierpienia słabszych i wyzutą z wszelkiej troski o zachowanie równowagi zasobów naturalnych” („Vita consecrata”, 89).

Ślub posłuszeństwa związany jest natomiast z kulturą wolności, ściśle związaną z szacunkiem dla osoby ludzkiej, z pomniejszaniem obszarów niesprawiedliwości i przemocy. „Posłuszeństwo właściwe dla życia konsekrowanego ukazuje w sposób szczególnie wyrazisty posłuszeństwo Chrystusa wobec Ojca i opierając się na tej właśnie tajemnicy, poświadcza, że nie ma sprzeczności między posłuszeństwem a wolnością” („Vita consecrata”, 91).

- Wspólnoty zakonne to oazy modlitwy. Nie wystarczy w społeczeństwie wybudować fabryki, uprawiać rolę, prowadzić produkcję, edukację. Ludzkość trzeba wspierać modlitwą. Wielkie sprawy świata nie rozstrzygają się jedynie w salonach, w parlamentach, wśród polityków. To my mamy niewidzialny wpływ na bieg wydarzeń świata, jeśli się naprawdę modlimy. Tak wiele ludzi zapomina o Bogu. Gonią za różnymi sprawami. Przypominają sobie o Bogu dopiero wtedy, gdy napotkają na jakąś barierę, której nie mogą pokonać. Gdy przychodzi choroba, śmierć. Siostry stoją na straży Bożych wartości z modlitwą na ustach. Wypełniają program „ora et labora” - podkreśla ordynariusz diecezji świdnickiej.

Na łamach „Niedzieli Świdnickiej” będziemy przedstawiać wszystkie zgromadzenia zakonne pełniące posługę w naszej diecezji. Życie konsekrowane i troska o jego rozwój są bowiem sprawą całego Kościoła. Jak podkreślają biskupi w liście na Dzień Życia Konsekrowanego - jeśli chcemy, by kolejne kobiety i kolejni mężczyźni wielkodusznie i całkowicie powierzali się Panu Bogu i tylko w Nim składali całą swoją ufność, to - jako chrześcijanie - nie możemy ani ich samych, ani ich powołania zostawić bez modlitewnego, duchowego i materialnego wsparcia. Jak każde powołanie, również powołanie do życia całkowicie poświęconego Bogu w zakonach i zgromadzeniach, w instytutach świeckich czy w indywidualnych formach życia konsekrowanego wyrasta głównie z atmosfery domowego ciepła i rodzinnego wsparcia. Nikt nikogo nie może wyręczyć w przeżywaniu własnego powołania, ale pomoc i dobry przykład innych są w tym względzie nieocenione.